Zo laat je je intuïtie en je ratio samenwerken

In welk team zit jij? Team intuïtie of team ratio? Zelf ben ik voor een groter deel intuïtief dan rationeel. Mijn onderbuikgevoelens die houden me niet voor de gek…

 

 

Vaker wel dan niet hebben ze gelijk. Als mij iets niet lekker zit wat betreft een nare situatie die staat te gebeuren, dan krijg ik van tevoren een knoop in m’n maag. In de meeste gevallen zelfs hartkloppingen. Als ik sterk voel dat ik naar links moet, moet ik naar links. Ga ik dan toch naar rechts, dan kom ik er snel achter dat dat geen goed idee was.

 

 

Mijn ratio zit constant op de praatstoel, maar is eerder een bemoeial dan dat ze echt iets nuttigs te zeggen heeft. Een mevrouwtje-klets-graag. Ze ratelt en ratelt, maar omdat zij zo vaak aan het woord is, lukt het me niet altijd om naar mijn intuïtie te luisteren. Want ja, mijn ratio overstemt dat zo.

 

 

En nu?

 

 

Nu ben ik op zoek gegaan naar hoe ik ze in balans eens samen kan laten werken. Er moet toch een manier zijn, dacht ik? Wat nou als je de volgende metafoor aanhoudt:

 

 

INTUÏTIE = KOMPAS

Zie jouw intuïtie als een kompas dat altijd, echt áltijd, weet waar het noorden is. Hoe je het ook wendt of keert, of je nu rondjes draait of wegrent, de windstreken staan hoe dan ook juist aangegeven.

 

 

RATIO = NAVIGATIE

Jouw ratio – die af en toe irritante kletskoningin – daarentegen brengt je als een verstandige en wijze navigatie naar die plek. Stapje voor stapje stippelt ze vanuit veel analyse en logica de juiste route uit.

 

 

Je zet je ratio pas in als je al weet dat het noorden het noorden is en jouw intuïtie heeft bepaald daarnaartoe te willen gaan. Aan die uiteindelijke bestemming valt niets te veranderen.

 

 

Zo werkt dit perfect samen voor mij. Doordat ik mijn ratio pas aanzet als het nodig is, is mijn intuïtie duidelijker hoorbaar. Ook tijdens het uitvinden van wat ik graag doe in het leven. Zoals het opzetten van KOFFIE MET TEETJE. Als ik de knop in mijn hoofd wat vaker uitschakel waar nodig en in stilte naar binnen keer, ontdek ik sneller welke richting ik op moet. Uiteindelijk hangt het bijna voelbaar in de lucht en kan ik het zowat vastgrijpen. Eerst fluistert ze, maar als ik haar lang genoeg negeer, begint ze haar stem te verheffen: “Je moet DIE richting op. Luister nou eens even!” Hoe eerder ik haar doorheb, hoe beter. Zo blijf ik niet onnodig lang doen wat niet voor mij werkt.

 

 

Wat ga jij doen om ervoor te zorgen dat jouw ‘intuatio’ of ‘ratuïtie’ een aanvulling op elkaar worden? 🙃